1.
Ludzi pociąga w ogniu coś, nie wystarczy im oparzyć się raz.
Ból odstrasza, lecz nie tego, co odważy się kraść ogień.
Masz ogień? Daj ogień.
Pal sześć, pal bit, pal ściany, pal skrecz, pal podłogę.
Masz ją w sobie, chęć, żeby kłaść na stosie los,
Żeby jak po ogień wpaść i co swoje wziąć.
Zająć się tym, zajmij się, zapal się, jaraj się.
Nikt nie ma prawa by zabraniać ci płonąć.
Dla tych, którzy się tlą jest tłok.
Dla tych, którzy mają ogień jest to.
Dzwoń na 998 i zgłoś.
Kto zapuścił ogień pod rapem i zrobił to zimą, ziom?
To było coś, ale wszystko ma swój czas, ja
Znam swój czas, ja rozumiem, przez trudy do gwiazd,
Ta droga to prawda i muszę mówić to tak, jak gdyby rap był szlugą, nasz syf to ostatnia zapałka.
Hej, tak drewniany jest rap,
Tyle słomy wystaje z niego, że aż się prosi żeby z dymem pójść tam,
Gdzie niebo jest nadzieją na ochłodę, bo tu ich nadzieja jest nadzieją na rożen.
Łaki walczą o byt, gracze walczą o bit, chcą go zarżnąć jak nikt i tyle.
Dać ogień, władać grą jak grobem,
Łączyć zło ze złomem, świadczyć kto jest bogiem.
Kto? Ty dobrze wiesz, że Bisz, zapali tej grze znicz,
Choć najpierw weźmie ten syf na Olimp.
Jeśli ten syf cię boli najpierw tryby naoliw,
A jak nie trybisz możesz dolać mi oliwy do ognia do woli.
Nie można zaszkodzić mi,
To opcja bez drogi do wyjścia z pożogi.
Czerwony sygnał włączony.
Chcą mi dołożyć, mają żółć w pistoletach na wodę.
Chcą mi dołożyć, dokładają mi do pieca, ja biorę.
I mam ogień, a ty rzucaj co masz: kamienie, obelgi, drwiny.
To działa lepiej, niż gdybyś wylewał tu cysternę benzyny.
Wybijam w górę, wolny, większy, żywy.

Ref. x2
Mam ogień, a ty masz coś do mnie to rzuć.
Dam ogień, a ty weź się odbij, chuj.
Mam ogień, a ty masz coś do mnie to rzucaj.
Dam ogień, a ty chesz to ciągnąć to kucaj.

2.
Nabij się w butelkę i rzuć się, jak Mołotowa.
Nabij się w butelkę i rzuć się, jak Mołotowa.
Nabij się w butelkę i rzuć się, jak Mołotowa.
Nabij się w butelkę i rzuć się, jak Mołotowa.
Rzuć na mnie belkę ze swego oka i popatrz.
Rzuć na mnie belkę ze swego oka i popatrz.
Rzuć na mnie belkę ze swego oka i popatrz.

2008, Bisz, Kosa.

Dużo dymu, mało ognia, tak wygląda ta gra.
Aktorska to wiodąca z postaw, im przed nosem hajs i obczaj
Jak stado zamienia ludzi w stado, baranom mówimy nie.
Nawinęli swój makaron na zły widelec.
Owczy pęd jest jak lęk przed myśleniem,
Nie jestem pasterzem, sieję ogień, reszta jest milczeniem owiec.
Nie dam im spać, nie pomoże im milczenie owiec.
Dodaję pary, odejmuję paru w samą porę.
Odpalę ich dolę, to będzie hekatomba,
Biorę ofiary losu i kładę je na ołtarz.
Bierzcie i nieście z tego wszyscy w ogień święty
W odwiecznej walce, po której jesteś stronie ziomek?
Bezwzględne dobro, widzimy to.
Robimy to uparcie, topimy szkło,
A ty masz parcie na nie, nie masz poparcia u nas.
Daleko od pop artu, ale nie porównuj nas do Pezet/Noona.
Tylu kotom w głowach bąbluje sodowa,
To pora żebym rzucił tekst, kończą jak Sodoma i Gomora.
To mnie nudzi, ta rap gra to farsa,
Szukać hajsu, lansu, farta, falstart.
Ścigać się z nimi to jak bieg przez płotki.
Mógłbym którąś zdepnąć, ziomuś, ale nie chcę wojny na forum.
Każdy tam ma swój skarb jak Gollum,
Nie potrzebuję protektorów, Biszu skarb narodów.
Nie nagrywam dissów, bo nie nagrywam trenów.
A ty – jeśli czegoś chcesz, to to bierz i nie mów,
Że pieprzysz tron, jak nie dorastasz do taboretów człowieku.
To nawet nie jest śmieszne gówno, to jest kupa śmiechu.
Ty masz ogień, masz wszystko, nawet jeśli nie masz nic.
Dzisiaj nie masz nic, gdy masz wszystko, ale nie masz iskry.
To nie koniec ziomek. To jest osiem w poziomie,
Bo to jest NIE-SKOŃ-CZONE – to ogień.